พระอภิธรรมปิฎก ธัมมสังคณี สุตตันติกทุกมาติกา
31. ปฏิสังขานพลทุกะ
[131] ปฏิสงฺขานพลฺจ. กำลังคือการพิจารณา (1360)
ภาวนาพลฺจ. กำลังคือภาวนา (1361)
32. สมถวิปัสสนาทุกะ
[132] สมโถ จ. สมถะ (1362)
วิปสฺสนา จ. วิปัสสนา (1363)
33. สมถนิมิตตทุกะ
[133] สมถนิมิตฺตฺจ. นิมิตแห่งสมถะ (1364)
ปคฺคาหนิมิตฺตฺจ. นิมิตแห่งความเพียร (1365)
34. ปัคคาหทุกะ
[134] ปคฺคาโห จ. ความเพียร (1366)
อวิกฺเขโป จ. ความไม่ฟุ้งซ่าน (1367)
35. สีลวิปัตติทุกะ
[135] สีลวิปตฺติ จ. ความวิบัติแห่งศีล (1368)
ทิฏฺฐิวิปตฺติ จ. ความวิบัติแห่งทิฏฐิ (1369)
36. สีลสัมปทาทุกะ
[136] สีลสมฺปทา จ. ความสมบูรณ์แห่งศีล (1370)
ทิฏฺฐิสมฺปทา จ. ความสมบูรณ์แห่งทิฏฐิ (1371)
37. สีลวิสุทธิทุกะ
[137] สีลวิสุทฺธิ จ. ความหมดจดแห่งศีล (1372)
ทิฏฺฐิวิสุทฺธิ จ. ความหมดจดแห่งทิฏฐิ (1373)
38. ทิฏฐิวิสุทธิโขปนทุกะ
[138] ทิฏฺฐิวิสุทฺธิ โข ปน. ความหมดจดแห่งทิฏฐิ (1374)
ยถาทิฏฺฐิสฺส จ ปธานํ. ความเพียรของบุคคลผู้มีความเห็นหมดจด
(1375)
พระอภิธรรมปิฎก ธัมมสังคณี สุตตันติกทุกมาติกา
39. สังเวชนียัฏฐานทุกะ
[139] สํเวโค จ สํเวชนีเยสุ ฐาเนสุ. ความสังเวชในฐานะเป็นที่ตั้งแห่งความสลดใจ
(1376)
สํวิคฺคสฺส จ โยนิโส ปธานํ. ความเพียรโดยแยบคายของบุคคลผู้สลดใจ
(1377)
40. อสันตุฏฐิตากุสลธัมมทุกะ
[140] อสนฺตุฏฺฐิตา จ กุสเลสุ ธมฺเมสุ. ความเป็นผู้ไม่สันโดษในธรรมที่เป็นกุศล (1378)
อปฺปฏิวานตา จ ปธานสฺมึ. ความเป็นผู้ไม่ท้อถอยในความเพียร (1379)
41. วิชชาทุกะ
[141] วิชฺชา จ. ความรู้แจ้ง (1380)
วิมุตฺติ จ. ความหลุดพ้น (1381)
42. ขเยญาณทุกะ
[142] ขเย าณํ. ญาณในอริยมรรค (1382)
อนุปฺปาเท าณํ. ญาณในอริยผล (1383)
สุตตันติกทุกมาติกา จบ
มาติกา จบ
